Katolicki Ruch Gloriosa Trinita

Ewcia =)

Coraz więcej ludzi narzeka na swoje życie- mówi,że ma go dość...!Zwłaszcza ludzi młodych...!Dlaczego...?Wpływają na to różne okoliczności np. problemy rodzinne bądź problemy towarzyskie...Kiedy życie doświadcza człowieka i "wymyka" się spod jego rąk,człowiek ma żal do Boga,ze On opuścił go i pozostawił samego....Człowiek powinien wówczas myśleć i patrzeć na daną sytuacje przez inny pryzmat-przez pryzmat miłości Bożej...!Cierpienie krystalizuje człowieka,a im większe cierpienie tym i miłość staje sie czystsza...!Miłość człowieka do Boga....Cierpienie-to "krzyż",który mamy dźwigac,dźwigać tak samo jak Jezus Chrystus!! On jest z nami każdego dnia i w każdym czasie!Życie powinno być oparte na Najwyższym.Jeżeli żyjemy w Nim,z Nim i dla Niego to i cierpienie bedzie rozumiane jako dar...Nie odwrócimy sie od Pana,lecz zblizymy sie!Kiedyś wyczytałam,ze aniołowie gdyby mogli nam zazdrościć

zazdrościliby nam własnie cierpienia i przyjmowania Komunii Świetej.W moim życiu zdarza się,że często upadam,często popełniam błędy,których potem żałuje...zdarza się takze,że mam pretensje do "Tatusia"...ale wiem i jestem pewna,ze z każdego upadku On mnie podnosi!Leczy moje serce Miłością i Dobrocia i wlewa wnie żar ciepła i radości...!Co wy sądzicie o cierpieniu?Jakie jest wasze zdanie na ten temat? Szczęśliwa jestem,bo moje serce raduje sie w Nim i dla Niego.... Very Happy

Ewcia =)

A to.co może was zmobilizować do krótkiej refleksji na temat cierpienia....
"...kiedy cierpimy wiele,to mamy wielką sposobność okazać Bogu,że Go kochamy,a kiedy cierpimy mało,to mamy mało sposobności,by okazać Bogu swą miłość,a kiedy nie cierpimy nic-to miłość nasza nie jest ani wielka,ani czysta...Możemy dojść za łaską Bożą do tego,że cierpienie dla nas zamieni się w rozkosz,bo miłość umie takie rzeczy działać w duszach czystych...!"

admirabilis puella

Dla mnie cierpienie jest darem od Boga,umocnieniem i błogosławienstwem.Jeszcze jakiś czas temu nie widziałam związku radości czy też smutku z ingerencja Pana w moim życiu...poprostu moje życie sprowadzało się tylko i wyłącznie do fizycznego bytu...W pewnym momencie jednak dostrzegłam Jego obecność przy mnie,przy mojej rodzinie /oczywiście nie było jednorazowe spostrzezenie bo tak naprawdę składało się na to wiele wydarzeń/w każdym bądź razie zrozumiałam...teraz z dziwnym SPOKOJEM podchodze do cierpienia,smutku a co wiecej-> dziekuje Panu za to!cczasami jednak zastanawiam sie czy tez spokuj jest na miejscu,czy to nie jest objaw neutralnosci na krzywde?!i zawsze sobie opowiadam,że "tak miało widocznie być,Bóg tak chciał i taj się stało"

Joasia

Jezus, aby nas zbawić też musiał cierpieć. Nasze cierpienie podług jego męki to nic. Czasem mówimy: "za jakie grzechy". Nie mamy racji. Jezus był bez grzechu i cierpiał. Jeśli ktoś cierpi i chcę o to oskatżać Boga to nich przeczyta księgę Hioba.
Tego sprawiedliwego człowieka spotkały najgorsze rzeczy jakie mogą spotkać człowieka, ale jednak pozostał prawym.

Ewcia =)

Cierpienie to ból,który cieżko nam znieść....Cierpienie jest próbą....Tylko siłą i mocą Bożą przetrwamy czas pełen smutku i niepokoju...Czy moje słowa są jak wiatr...? mozliwe.....